วิชาการ

“ในโรงเรียนชายขอบที่นักเรียนส่วนมากเป็นเด็กด้อยโอกาส เมื่อจบชั้นมัธยมศึกษา โอกาสที่เด็กได้เรียนต่อในมหาวิทยาลัยแทบไม่มี การเรียนต่อในสาขาวิทยาศาสตร์ยิ่งเป็นเรื่องไกลตัว ขณะเดียวกันโรงเรียนยังมีสื่อการเรียนการสอนไม่เพียงพอ หลายๆ ครั้ง ครูจึงทำได้เพียงเน้นการบรรยายและให้นักเรียนจินตนาการเอง ทำให้นักเรียนเกิดความเบื่อหน่าย ครูเองก็รู้สึกไม่ดีกับตัวเองที่ไม่สามารถสอนเด็กได้เท่าเทียมกับโรงเรียนใหญ่ๆ ในตัวเมือง ความรู้สึกในตอนนั้นเหมือนกับว่าเรากำลังสอนประวัติศาสตร์ของวิชาวิทยาศาสตร์ให้กับนักเรียนมากกว่า” เสียงสะท้อนจากดร. บุญเลี้ยง จอดนอก ครูวิทยาศาสตร์แห่งโรงเรียนบ้านหัวบึง จังหวัดอุดรธานี แสดงให้เห็นถึงการขาดโอกาสของนักเรียนในโรงเรียนขยายโอกาสทางการศึกษาในการเข้าถึงสื่อการเรียนการสอนที่มีประสิทธิภาพ และความจำเป็นในการพัฒนาบุคลากรครูผู้สอน ซึ่งเป็นผู้มีส่วนสำคัญที่จะช่วยให้นักเรียนเข้าใจในบทเรียน